De voedselketen staat voor de uitdaging te verduurzamen. Gerealiseerde meerwaarde is nodig om de kosten van maatregelen op het gebied van klimaat, bodem, water, lucht, biodiversiteit, gezonde voeding en dierenwelzijn te dekken en tegelijkertijd een gezonde marge per speler in de voedselketen te waarborgen.

Tekorten aan essentiële grondstoffen en milieu-impacts verleggen de focus van maximale naar optimale productie. Dat vraagt om de rationele identificatie van agrobiologische uitdagingen en hun vertalingen in kansen om waarde toe te voegen. De kansen leiden tot overtuigende verbeteringen op agrobiologisch gebied die zichtbaar worden in de daaraan gekoppelde normen en vereisten. De implicaties voor spelers in de voedselketen en andere stakeholders worden zichtbaar.

Waardencreatie voor verschillende stakeholders tegelijk is een nieuw spel. Het draait om de wil om samen zichtbare positieve verandering te realiseren. Het vraagt een hoge mate van openheid en een basis van vertrouwen. Ketenpartners begrijpen dat ieder unieke kennis en ervaring inbrengt en dat een breed netwerk van stakeholders en samenspel nodig is om gewenste verandering in gang te zetten.

Verduurzaming van scope 3 (verdere keten) bouwt op de boer en andere leveranciers. Standaards worden gedefinieerd door dominante partijen in de voedselketen en brengen daardoor een spanningsveld met zich mee. Om conflicten te vermijden is een uniforme taal van belang in relatie tot diverse standaards die ruimte biedt aan ieders vermogen en initiatief om aan continue verbetering bij te dragen. De effecten van standaardisatie op ketenpartners en het besef dat meerkosten moeten worden gedekt door meeropbrengsten dan wel kostenbesparingen staan centraal.

‘Frames’ (beelden) en daarbij horende grondhoudingen spelen een grote rol in onze maatschappij. Inzicht in de, vaak onbewuste, frames rond de eigen organisatie en duurzaamheidsonderwerpen creëert grip op ‘de kloof’ tussen de eigen perceptie en die van anderen. Frames bepalen de manier waarop onderwerpen in het publieke debat en de politiek worden behandeld, maar zijn door begrip van hun structuur te sturen. Door bewust te kiezen voor een eigen identiteit ten aanzien van onderwerpen kunnen organisaties proactief met de bijbehorende kansen en risico’s omgaan.

Waardencreatie heeft ook bronnen buiten het primaire proces. Financiers, overheden en andere stakeholders kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan waardencreatie. Bijvoorbeeld doordat verduurzaming leidt tot lagere financieringskosten of tijdelijke aanvullende subsidies en wettelijke ruimte.

De deelnemers werken in groepsverband aan een zelf bedachte businesscase voor een specifieke voedselketen. Dat doen ze met de opdracht voor alle betrokken stakeholders waarde te creëren. Op de laatste lesdag presenteren ze elkaar de businesscases en worden ze beoordeeld op hun argumentatie, het commercieel potentieel van de businesscase en de manier waarop de mogelijke bijdrage van alle stakeholders zijn benut.

De deelnemers bepalen zelf tijdens de opleiding welke gaten zij in hun kennis ervaren. De Leergang
biedt hen door middel van een op maat samengesteld Capitum Selectum de mogelijkheid die gaten op te vullen.